"Licht: daar draait het om in het werk van André Kruysen. Het is voor hem tegelijkertijd onderwerp en materiaal. Immers de constructie van zijn vaak monumentale bouwsels wordt bepaald door de wijze waarop licht aanwezig is op de plaats waar hij aan de slag gaat. Op hun beurt sturen die architectonisch aandoende bouwsels weer het licht of de lichtval. Opvallend is daarbij het contrast
tussen de opengebroken, gedeconstrueerde ruimte met de schots en scheef staande vlakken en de sereniteit die de installaties uitstralen. Kruysen maakt licht voelbaar, bijna magisch.
Net als in eerdere installaties probeert Kruysen in de installatie ‘ivm.IVM’ (in verband met Iohannes Vermeer) het licht dat hij ter plaatse aantreft, te manipuleren. En wel zodanig dat het een sacrale of meditatieve ervaring oplevert. Dat sacrale hebben de schilderijen van Vermeer wat Kruysen betreft ook. “Zijn voorstellingen zijn zo doordrenkt van licht, dat grenzen tussen mens, object en
kamer vervagen. Iets wat uitermate ontastbaar is, weet hij tastbaar te maken. En andersom.” En dat doet Kruysen op zijn manier ook."