“If the human brain were so simple that we could understand it, we would be so simple that we couldn’t”, aldus fysicus en filosoof Emerson Pugh. In de tentoonstelling On the treshold of a dream toont 38CC het werk van vier kunstenaars die elk op geheel eigen wijze de mentale ruimte benaderen en visualiseren. Zij worden niet zozeer geïnspireerd door de directe waarneming, maar eerder door hetgeen zich afspeelt in hun hoofd.
Zo benadert Marc Müller
mentale ruimte vanuit architectuur waarin levensvormen ontbreken en je oneindig kunt dwalen of verdwalen. Hij creëert een wereld die bestaat uit oneindig ogende plattegronden, installaties en objecten die zich lijken te bevinden op een grens: zijn ze nog in opbouw, of alweer in verval.
De kleurrijke schilderijen van Kubilay Mert Ural
zijn juist gevuld met mensen, dieren en vervreemdende wezens. Zijn werk, waaronder ook sculpturen, draagt een onheilspellende sfeer uit, als in een koortsachtige droom. Maar er is ook altijd ruimte voor humor en speelsheid. De vervreemdende voorstellingen nodigen uit om zowel de gedachten van de kunstenaar als van onszelf te doorgronden.
In de nieuwe video The Blank Stare
van Gabriel Lester
zien we een groep mensen die volledig in zichzelf gekeerd lijkt, gevangen in hun eigen hoofd. Ze worden niet alleen waargenomen door de kijker, maar ook in de film vanuit een observatieruimte. Alle personages zijn verbonden door een naar binnen gerichte blik. We kunnen alleen maar raden waar ze naar kijken en waar ze aan denken.
Met haar video-installatie The Upload
laat Antye Guenther
ons stilstaan bij de plek waar de verhalen in de tentoonstelling zich allemaal afspelen: de hersenen. De basis vormt een MRI-scan die zij van haar eigen hersenen liet maken. Daar de combinatie van beeld en geluid kan de beschouwer in een mediatieve toestand komen waarbij de eigen mentale ruimte wordt verkend. Dit werk en eigenlijk de hele tentoonstelling roept vragen op over wat er zich afspeelt in je eigen hoofd.